به گزارش پیام خانواده، زهرا نژادبهرام عضو هیات رئیسه شورای اسلامی شهر تهران در رابطه با موضوع ثبت جهانی شدن خیابان ولیعصر و اینکه باید چه نوع شرایط و صلاحیت‌هایی برای تهران احصا شود گفت: می‌توان قسمتی از شهر را ثبت جهانی کرد، اما این مساله ربطی به این ندارد که همزمان همه ظرفیت‌ها را با هم داشته باشیم. اینکه گفته شود شرط ثبت جهانی شدن خیابان ولیعصر مستلزم رفع معضلاتی نظیر گسل ها، بلند مرتبه سازی‌ها و بافت‌های فرسوده است یا مسائلی از این دست که شهر تهران با آن‌ها مواجه است چندان گفته دقیقی نیست. این البته بسیار خوب و مطلوب خواهد بود که در این حوزه‌ها گام‌های بلندی برداشته شود، اما این به آن معنا نیست که انجام این کار منوط به این باشد که هیچ بافت فرسوده‌ای نداشته باشیم یا مثلا مشکل ترافیک کاملا برطرف شود. درواقع ثبت جهانی خیابان ولیعصر این چنین اقتضایی را ندارد.
نایب رئیس کمیسیون معماری و شهرسازی شورای شهر تهران درباره شاخصه‌هایی که باید برای ثبت جهانی خیابان ولیعصر درنظر گرفته شود گفت: استانداردهایی را سازمان ملل و یونسکو برای ثبت جهانی کردن مشخص کرده اند که این استانداردها باید حفظ شود. اما آنچه که مهم خواهد بود این است که هویت خیابان ولیعصر به این است که بلندترین خیابان در خاورمیانه محسوب می‌شود. به عبارتی این خیابان شمال و جنوب تهران را به هم متصل می‌کند و ویژگی‌های خاصی که این خیابان دارد از نظر پیاده رو و عرض معبری که در اختیار دارد که این ویژگی‌های خاص خیابان ولیعصر را به ثبت جهانی شدن نزدیک کرده است.
وی ادامه داد: همچنین وجود درختان کهنسال و تناور این خیابان و آن موقعیت ژئوپلیتیک ویژه‌ای که در آن قسمت میانه شهر تهران دارد این خیابان را در وضعیت خاصی قرار داده است. اما در هر حال مساله ثبت جهانی شدن ظرفیت‌هایی را طلب می‌کند و طبیعتا باید انطباق با آن ظرفیت‌ها صورت بگیرد تا این ثبت جهانی شدن اتفاق بیفتد. باید یادآور شوم از طرف شهرداری اقداماتی درحال انجام شدن است تا بتواند بیشترین میزان انطباق و نزدیکی را با شرایط مورد نظر به دست بیاورد. البته من دقیقا اطلاع ندارم که این شرایط شامل چه مواردی می‌شود، چون در مقوله ثبت جهانی خیابان ولیعصر ورود پیدا نکرده ام. این قبیل موضوعات معمولا توسط سازمان فناوری اطلاعات و ارتباطات و معاونت اجتماعی شهرداری انجام می‌گیرد.
عضو شورای شهر تهران درخصوص امکان‌های موجود برای اجرایی شدن پروژه‌ای شبیه مسکن مهر به منظور بازسازی و نوسازی بافت‌های فرسوده شهر تهران گفت: طبیعتا مدیریت شهری در مقوله مسکن سازی نمی‌تواند به تنهایی ورود پیدا بکند. واقعیت این است که در چنین زمینه‌هایی بدون کمک دولت هیچ اتفاق خاصی نمی‌تواند رخ دهد. با توجه به این حجم گسترده بافت‌های فرسوده و بافت‌های ناپایدار که وجود دارند بدیهی است بدون کمک و ورود مستقیم دولت چنین امری امکان پذیر نیست.
نژادبهرام تصریح کرد: اتفاقا یکی از ایراداتی که ما به مسکن مهر می‌گرفتیم این بود که موضوع مسکن مهر باید به حوزه بافت‌های فرسوده داخل شهر تهران انتقال پیدا کند. چون این ظرفیت در اینجا وجود دارد و تاسیسات زیربنایی برای این کار موجود است. شرایطی مثل وجود نهادهای آموزشی، معابر، امکانات رفاهی و بهداشتی، زیرساخت‌های مربوط به آب، برق، گاز و همه مواردی که نیازمند یک فضای شهری باشد در داخل بافت‌های فرسوده تهران وجود دارد؛ بنابراین ما خواستار این شدیم که از این ظرفیت‌ها استفاده شود و اگر قرار بر سرمایه گذاری باشد این اتفاق در این بافت‌های فرسوده صورت بگیرد نه اینکه اقدام برای اجرایی کردن این پروژه در خارج از شهر انجام شود.
عضو شورای شهر تهران افزود: ولی به هرحال تحقق چنین اتفاقی بدون همراهی، مشارکت و کمک دولت امکان پذیر نیست و راهکار عملی برای عملیاتی شدن چنین برنامه‌هایی در گرو اختصاص اعتبار از سوی دولت است. البته دولت در یک دوره در این موضوع وارد شد و تسهیلات مسکن مهر و مباحثی از این دست را مطرح کرد و حتی وقتی بحث زمین مطرح شد شهرداری زمین مورد نظر را هم از دارایی‌های خاص خودش به این کار اختصاص داد، اما بقیه دستگاه‌ها همکاری نکردند و این موضوع به نوعی ابتر باقی ماند.